MINI Coupe Cooper S

Yazı: İsmail Terzi

Bazı otomobiller vardır. Fotoğraflarda, gerçekte olduklarından çok daha farklı dururlar. İnternette görürsün; ağzından akan sular göl olur; üç hafta sonra trafikte karşılaştığında ise muz kabuğuna basmış gibi olursun. Bu durumun tam tersi de mümkün… Ekranda İlyas Salman, caddede Tarık Akan gibi görünen araçlar da yok değildir.

Mini Coupe, yukarıda bahsettiğim otomobillerden DEĞİL. Ekranda ne kadar ilginç, tuhaf ve seksi görünüyorsa, gerçek dünyada da o kadar ilginç, tuhaf ve seksi… Standart hatch Mini tasarımına alışan gözler, beyzbol şapkasını ters takmış bu afacana alışmakta epey zorlanıyor. Bu arada beyzbol şapkası muhabbeti benden çıkmış bir geyik değil, bizzat aracın tasarımcısı Gert Hildebrand’a ait. Abimiz otomobilin tavan tasarımını yaparken, şapkasını ters takan oğlundan ilham aldığını söylüyor. Dua edelim ki, oğlu fötr falan takmıyordu!

En az Lancia Hyena kadar cesur tasarlanmış bu Mini’nin arkasında oturmayı planlayan yolcular, kendilerini otobüs durağında bulacak çünkü içeride sadece iki koltuk mevcut. Aracın daha rijit olması için yapılan iyileştirmeler sonucunda, Coupe, standart Cooper S’ten 25 kg daha ağır basıyor. Ayrıca giden koltukların ardından bagajın bir Mini için epey geniş olduğunu da belirtmem gerek. Tamam tamam, adet bozulmasın: Bagaja iki tane Mehmet Ali Alabora ya da üç tane Mehmet Ali Erbil sığacaktır.

Dışarıda bahsedilmeye değer son detay aktif arka spoyler… Bir Mini’de ilk kez kullanılan bu sevimli yaratık, 80 km/s hızdan sonra otomatik olarak açıldığı gibi, isterseniz konsoldaki bir tuşla da açılabiliyor. Böyle minik bir oyuncakta bu tarz ‘süperspor’ detayları görmek sahiden hoş.

Kapıyı açıp kendimi koltuğa bırakmadan önce, bedenimin alacağı yolun hatch Mini’lerdekiyle aynı olacağını düşünerek kendimi aşağı bırakınca, montumun sol yanındaki dikişler cart diye açılıyor. Koltuğun aşağıda olduğuna mı sevinsem, yoksa montuma mı üzülsem bilemeden, içeri yerleşiyorum. Evet, normal Mini’lere kıyasla, daha alçakta oturuyorum ama koltuğun biraz daha aşağıda yahut pedalların azıcık yukarıda olmasına yok demezdim. Çünkü iki koltuklu bir coupe kullanırken, pedallara uzanmış bacaklarımın aldığı şekil, F1 formuna mümkün olduğunca yakın olsun isterim.

Tavan dışarıdan oldukça basık görünüyor biliyorum fakat içeride şaşırtıcı bir baş mesafesi var. 180 cm′lik bir adam, bu otomobili kask takarak rahatlıkla kullanabilir. Konsol bahsinde, hatchback Mini için ne dediysek, coupe için de aynını demek mümkün. Hızlıca tekrar edelim: Duvar saati büyüklüğündeki merkezi gösterge, alışkanlık gerektiren kumanda elemanları ve bolca dairesel form…

Sürücü koltuğunda otururken arkanızı dönünce koca bir plastik duvarla bakışmaya başlıyorsunuz. Kabini ve bagajı ayıran bu duvarın ortasında, yani iki koltuğun arasında, orta halli bir sırt çantasını sığdırabileceğiniz kadar geniş bir pencere var ki bu sayede bagaja erişiminiz epey rahat oluyor. Duvarın üzerinde ise ince uzun bir arka cam mevcut. Bu camın sunduğu geri görüş neye benziyor biliyor musunuz? Kendinizi bir posta kutusunun içinde hayal edin. Hani tepesinde zarf boşluğu vardır o kutuların. İşte o boşluktan gökyüzünü izlemeye çalışmakla aynı şey. Hele bir de spoyler açıksa, zarf boşluğundan gördüğünüz incecik maviliğin ortasında bir de zarf duruyor demektir. Geri görüş fena…

Coupe’nin gövdesi hatchback kardeşinden 1 cm daha aşağıda duruyor. Bu, daha sert süspansiyon demektir ki coupe, sahiden de oldukça sert bir otomobil. Ne var ki, bu sertlik, Hattori Hanzo kılıçları kadar keskin bir direksiyonla birleşince ortaya ralli otomobili hissiyatı yaratan bir sürüş karakteri çıkıyor. Coupe sarsılıyor, titriyor, deli gibi yön değiştiriyor ve sürücüsünü, hiperaktif bir köpeğin peşinden koşan eli tasmalı emeklilere benzetiyor. Ayrıca poposunun oyun oynamaya oldukça hevesli olduğunu da söylemeliyim. Kartepe’den inişteki ıslak U virajlarda kendimi resmen Jean Ragnotti gibi hissettim.

Özetle, hatchback kardeşinden daha ilginç görünen, daha sıkı karakterli ve daha enerjik bir otomobilden söz ediyorum. Peki Cooper S mi? Cooper S Coupe mi? Bu sorunun cevabını her zamanki gibi kişisel tercihler belirliyor; tamam hatch’in arkasındaki koltuklar hobitler için tasarlanmış olabilir fakat en azından çocuk koltuğu bağlayacak yahut alışveriş çantalarını alacak arka koltukları var. Ayrıca sürüş karakteri günlük kullanıma biraz daha uygun.

Coupe ise yalnızca iki kişi için kullanışlı bir otomobil. Şapkasını ters takmış çocuk enerjisi sürüşüne yansıyor ve bu yüzden zaman zaman yorucu olabiliyor. Fakat coşkusuna ve yaşam enerjisine diyecek yok.

Toyota GT86 ise Coupe’nin 112 binlik fiyatına pis pis sırıtıyor. Zevk meselesi…