Dodge Challenger 360 R/T (1971)

Bu arada otomobilden biraz bilgi vereyim yeri gelmişken. Challenger 1970 yılında Dodge markasının ‘Pony Car’ sınıfındaki modellerle rekabet etmek için geliştirdiği bir otomobil. Dodge’un bu sınıfa giriş yapmak istemesinin nedeniyse Ford’un efsanevi Mustang modelinin olağanüstü başarısından biraz pay alabilmekti. Tabii bunun için biraz geç kalmışlardı çünkü Mustang ’64 yılından beri ortalığı kasıp kavuruyordu ve Challenger ortalarda görünmeye başladığında Pony Car sınıfı düşüşe geçmişti bile. Ama bu olanların hiçbiri Dodge’u ve efsane olan bu otomobilin tasarımcısı Carl Cameron’u durduramadı.

Altyapısını Plymouth’un Barracuda modeliyle paylaşıyordu ve bu otomobiller E-body olarak biliniyorlardı. Ancak ikili arasındaki en büyük farklardan biri Dodge tasarımcılarının, Plymouth’dakiler gibi küçük gövdeli otomobile büyük motor yerleştirme sorunlarını ortadan kaldırmaları oldu. Bu nedenle Challenger kardeşine göre 5 cm daha uzun bir aks mesafesine sahipti. Dodge’un bu hamlesi, Challenger’ı klasik Mustang rakipleri olan Chevrolet Camaro ve Pontiac Firebird’dense daha çok lüks bir Pony Car olan Mercury Cougar’a rakip olarak görünmesini sağladı.

1971 yılında Challenger’da küçük değişiklikler yapıldı. Yeni iki parçalı ızgara ve yeni arka farlar ilk olarak göze çarpanlardı. Motorlarda da küçük farklılıklar vardı.

1971 Challenger’ın coupe versiyonundan o yıl 23.088 adet üretilmiş, R/T versiyonu ise sadece 4630 adet bantlardan çıkmış. ’71 Challenger’ın motor seçenekleri arasında 198 I6 (düz 6 silindir), 225 I6 318 V8, 340 V8, 340+6 V8, 383 V8, 426 Hemi, 440 ve 440+6 bulunuyor. Bu Challenger’daki 360 V8 ise 71 yılında Chrysler ürünlerinde iki barel karbüratörlü olarak kullanılmaya başlanmış, 1974 yılında Challenger’larda yerini almış ve standartı 245 bg olan bir güç ünitesi. Ama burada 4 boğazlı karbüratöre ve yaklaşık (tahmini) 300 bg güce sahip.

Çok yumuşak huylu, aklı başında bir motor, o yılda Challenger’da kullanılsa iyi olabilirmiş.