Mito’ya binmeden önce aklıma ilk gelen soru premium küçük sınıfta yer alan otomobilin kabin genişliği konusunda neler yapacağıydı. Bunu düşünmek normal, zira en büyük rakip Mini’de bu –özellikle arka taraf ve bagaj hacminde- çok büyük bir sorun olarak görünüyor.
Fakat bu düşünce sürücü koltuğuna oturunca bir anda kayboldu. Rakipleri gibi oturunca hemen boğan bir yapısı yok, yeteri kadar geniş ve ferah bir yapıda. Baş mesafesi Mini’nin dik sütunlarının sağladığı kadar geniş değil ama yeterli.
Otomobile binince sizi tok ve kaliteli sayılabilecek bir kabin karşılıyor. Koltukların kavrayışı dikkat çekici, ayrıca burası kendinizi güvende hissettiğiniz bir yer.
Otomobilin içi çok karmaşık ve anlaşılmaz değil, gayet sade ve ergonomik olarak tasarlanmış. Bütün kontroller elinizin altında ve kullanımları kolay. Kullanılan malzeme ve işçilik kalitesi tatmin edici olsa da yer yer diğer Fiat modellerinde gördüğümüz malzemeler keyif kaçırıyor. Direksiyonun üzerindeki düğmeler Fiat Punto’dan alınmış, aynı şekilde ses sistemi de. Bu gibi detaylar otomobili basitleştiriyor açıkçası, daha iyi olabilirdi diye düşünmeden edemiyorum.
Arka tarafta hacim gerçekten geniş sayılabilecek durumda, diz mesafesi yeterli. Mini’deki gibi yetersiz diz mesafesi ve şaka gibi arka koltuklar yok. Dikkatimi çeken bir diğer güzel özellikse arkada, her iki koltuk için bardaklık düşünülmüş olması. Küçük, kullanışlı ve hoş bir detay.
Açıkçası kabin, hacim olarak beklentilerimizin üzerindeydi ama atmosfer ve orijinallik açısından sınıfta kaldı diyebiliriz. Şimdi en çok merak ettiğimiz sürüş bölümüne geçiyoruz.