Peugeot 308 GTi test sürüşü

Sene 1981. Şu anda FIA Başkanı olan Jean Todt, Peugeot’nun o dönemdeki yöneticisi Jean Bolliot’nun ricasıyla bir spor otomobil departmanı kurmak için kolları sıvadı. 1984’te ralliyi domine eden 205 T16’nın yol versiyonu GTi, 1.6 motorla yollara çıktı. Daha sonra 1.9 litreye yükselen motor hacmi güç çıtasını 105 bg’den 130 bg’e çıkardı. Artık hiçbir şey Fransız üretici için aynı olmayacaktı.

Hot hatch’lerde Fransız ekolünü başlatan 205’i sırasıyla 106 GTi ve 206 GTi takip etti. Aslında 1996’da gelen 306 GTi ile 205 GTi’ın mirası iki kardeş arasında paylaşıldı. Daha doğrusu GTi ismini taşıyan iki model vardı desek daha doğru olacak belki de çünkü 306’dan önceki 309 GTi modelini de unutmamak gerek. Günümüzde de durum buna benzerlik gösteriyor. Küçük sınıfta 208 GTi, GTi mirasının en küçük temsilcisiyken, 306 GTi’ın ruhu, kendine hayran bırakan iki renkli gövdesiyle 308 GTi’da hayatına devam ediyor.

Henüz kullanma fırsatı yakalayamadığım 208 GTi’ın testi için sizi şöyle alalım. Bugün konumuz, adı 3 ile başlayan büyük kardeş. İkisi de 1.6 litrelik THP motordan besleniyor ancak 308 GTi, adeta ünitenin suyunu çıkarıyor ve küçük kardeşinden 62 bg daha fazla, yani 270 bg güç sunuyor. Markanın meraklıları bu motoru RCZ R modelinden de hatırlayacaklardır mutlaka...

Peugeot’nun mavi-siyah savaşçısının yarış koltuklarında oturmuş, altı düzleştirilmiş minik spor direksiyon simidini aşağı eğimli uzun sağ viraj için savururken aklımı kurcalayan nokta aslında bu oldu. “Sadece 1.6 litre hacimden 270 bg almak ne kadar mantıklı?” diye kendi kendime sordum. Cevabı almam çok uzun sürmedi. Torsen kilitli diferansiyelin yardımıyla sürekli içeriye gitmek isteyen burnu düzelttikten sonra gaza oturduğum anda gövdenin resmen havalandığını gördüğümde -ya da koltuğa yapıştığım için bana öyle geldi- iç sesim bana “Hiç… ama olsun!” diye bağırıyordu.

İlk 3 viteste gaza dokunduğunuz anda ileriye zıplayan bir 308 GTi gerçeği var. Şanzıman oranları o kadar kısa ki, 6’ncı viteste 2000 devirde 84 km/s hızla seyredebiliyorsunuz. Hoş, son kademede iken redline’a geldiğinizde iCockpit ekranında 254 km/s’i okuyorsunuz. 308 GTi’ın “uçmasının” sebebi tam olarak bu – PS (Peugeot Sport) mühendislerinin vites kutusunda tercih ettiği kısa oranlar.

Tamam, demek ki düşük tutunmalı yollarda gazlarken dikkat etmek gerekiyor. Temkinli olmak yavaş olacağımız anlamına gelmiyor. Çünkü limitli kaydırmalı ön diferansiyel, düzlükteki sakinliğinizi virajlarda ödüllendiriyor.

Limiti olan tek şey kaydırmalı diferansiyel

Ortasında ufak bir engebenin bulunduğu kısa düzlüğü bitirip fren noktasına geldiğimde hızım yaklaşık 142 km/s idi. 1280 kg’lık hafif gövdeyi yavaşlatmak için fren pedalına basmamla süreç başladı. 380 mm genişliğinde ön disklerin üzerine iliştirilen Peugeot Sport imzalı kırmızı kaliperler, pistonları vasıtasıyla balatayı rotora itiyor ve Aston Martin modellerindeki gibi ters hareket eden devir saati 1800’ü; hız ibresiyse 74 km/s’i gösteriyor. Ani fren 308 GTi’ı biraz gafil avlamışa benziyor, ağırlık transferinden dolayı arka kısım hafiften yanıma doğru geliyor. Neyse ki viraj zaten sola, fiziksel açıdan bir handikap olan durum avantaja dönüşüyor.

Direksiyonu çevirip apekse yerleşmek için aşağı yukarı 1-2 saniyelik bir pencerem var. Bu aralığı soldaki pedalı köklerken frende olan sağ ayağımın topuğunu gaza kaydırararak değerlendiriyorum. Biraz aceleci davranıp ayağımı frenden hızlı çektiğim için GTi’ın zaten hafif sola meyilli burnu apeksin dışına taşıyor. Yabana atılmayacak derecede yukarı eğimde geçen birkaç milisaniyenin ardından gelen sağ virajda durumu toparlayabilirim, değil mi Torsen? Kilitli diferansiyel bir düşünüyor. Yokuş çıktığım için ideal çizgiyi kaybetmiş olsam da, uzun sağ viraj öncesinde direksiyonu doğru açıya getirdikten sonra hırçın bir şekilde gaza yükleniyorum.

68, 74, 79, 83, 88, 96 sayıları çevresel görüşümün alt kısmından geçiyor ama ben o anda başka bir şeye odaklanmıştım. Önden kayma yaşamam gerekiyordu. Durumu toparlayayım derken aslında daha fazla hata yapmıştım. İlkin beklediğim şey oldu, 308 GTi’ın burunu şerit çizgisini çiğneyip geçti. Sonra devreye Torsen sihri girdi ve 4600 deviri gören 1.6 THP motor kulağıma “Daha fazlası mümkün!” diye kükredi. Bu sefer direksiyon açısını değiştirmedim ve sağdaki pedalı ezmeye devam ettim. 308 GTi adeta ötelenerek virajı dönmüştü!

308 GTi’yla başardığımız şeyin verdiği mutluluk ile gülüyordum ancak yüzümde bazı kaslar, hâlâ yaptığım hata dolayısıyla gergin kalmıştı. O anda Type R ile aynı virajda yaşadıklarım aklıma geldi. Heel-n-toe’yu kendisi yapan Japon frenlemede çok dengeliydi ve bu viraj kombinasyonunu benzer hızlarda tamamen kusursuz dönebilmiştik. Bu da aklımı kurcalayan ikinci nokta oldu.

Seviyenizin üstünde bir problemle karşılaştığınız oldu mu? Hani anlayabildiğiniz, yorumlayabildiğiniz ancak bir türlü formüldeki son değişkenin ne olduğunu hatırlayamadığınız?

308 GTi, benim için böyle bir problem oldu. Neler yapabildiğini gayet iyi anlıyorum, gözlemliyorum ancak içimde silkeleyemediğim bir duygu var – şüphe! Bu konuya sonra tekrar döneceğiz. Şimdi…