Toyota Corolla Hatchback 1.8 Hybrid Passion X-Pack Test Sürüşü

Eski modelde ismi Auris olan Corolla HB modelini hibrit motoruyla kullanıyoruz.



Toyota Corolla ismi otomotiv tarihinin en köklü isimlerinden bir tanesi. Initial D izleyenler için AE86 kasa kodlu Panda Trueno’yu belki hepiniz bilmezsiniz ancak AE101 kodlu “efsane kasa” Corolla, sedan gövde tipiyle ülkemizde ciddi başarı ve bilinirlik elde etmişti.

Zaten HB ile Toyota’nın Corolla’sı pek el ele yürüyen tabirler değildi. Bu yüzden olsa gerek, Japon marka 10’uncu nesilde Corolla’nın hatchback gövde tipini Auris adıyla satmaya başladı. Daha sonra güncel Corolla ile Toyota, küresel isim stratejisi kapsamında Auris’i yeniden Corolla Hatchback yaptı. Biz de sizin karşınıza yeni Corolla HB ile tanıdık bir paketle çıkıyoruz: 1.8 Hybrid e-CVT.

Daha önce yaptığımız Corolla Sedan incelemesi aklınızda fikir oluşması adına size yardımcı olabilir. Burada iki kasa tipi arasındaki tasarım, felsefe ve sürüş farklarından bahsedeceğim ve önceki testi yapan Mehmet Kara ile fikir ayrılıklarım olacak.

Öncelikle tasarımdan başlayalım. İtiraf etmeliyim, bir Honda Civic HB kullanıcısı olarak Corolla HB’i oldukça sportif buldum. Üstelik bunu yaparken Swindon’da üretilen rakibi kadar abartılı görünme ihtiyacı duymamış. İlginç şekilde iki nesil önceki Mazda3 HB’e benzeyen modelin oranları, çizgileri çok yerinde ve anlamlı. Atılan her kıvrım bir amaca hitap ediyor ve Civic gibi kaybolmamış.

Hazır Civic ile karşılaştırmaya başladık, kabinde de konuşulması gereken detaylar var. Şahin’lerin tepesindekinden hallice dijital saatten kurtulan Corolla ve Corolla HB, artık daha modern duruyor. Dijital gösterge paneli kişiselleştirme konusunda eksik olsa da aracın duru hatlarını destekliyor. Yeterli bilgiler ve çözünürlük sunan panelin yanındaki multimedya ekranı hâlâ çağın biraz gerisinde kalsa da iyileşme olduğunu atlamayalım. Ayrıca konsolun düzeni de hoşuma gitti. Keza malzeme kalitesi de rakibi olan Japonların tamamından yüksek ve Avrupa araçlarına yaklaşmış durumda.

Spor koltuklar ve kırmızı dikişler yüz güldürse de işin motor-performans tarafı bunu karşılayamıyor. 122 bg’lik 1.8 Hybrid ünite şehir içinde yeterli güç sağlasa da otoban sürüşlerinde eksiklik -sedana göre az olsa da- hissediliyor. Şanzıman elektrik desteğine yardımcı oluyor fakat performans istenildiğinde 4.500 devirde bağırmak dışında size cevap vermiyor. Şanzıman demişken, diğer CVT’lerin aksine ilk harekette oldukça tepkili olduğunu söylemek gerek. Sonrasındaysa tipik CVT karakteri kendini gösteriyor ve o atak karakterden giderek uzaklaşıyorsunuz, bunu yaparken de sabit devirin getirdiği motor gürültüsü artıyor. Kısacası bir süre için gerçekten tepkili bir şanzıman geliştirildiğini düşünüyorsunuz ama bu kısa sürüyor.

Fakat konu sürüş keyfi olduğunda çok şaşırdığımı söylemeliyim. Sedanı Mehmet Kara’nın aksine süzülen bir gemi gibi bulmuştum. Yani konforlu fakat yol tutuşta cevapsız idi dört kapılı gövde tipi. HB konfordan biraz kayıp verse de ön tutunma tarafında fersah fersah ileride. Civic de gayet iyi yol tutan ve dengeli bir şasiye sahip fakat burada gerçekçi olmam gerekirse Toyota Japon rakibinin önüne geçmiş bu kasa tipinde. Ne yaparsanız yapın bozulmayacakmış gibi iç tekerini viraj apeksine çakan bir otomobilden bahsediyorum. Direksiyonunun ayarları da başarılı, sakin sürüşlerde yumuşak; performans istendiğinde ise kararlı. Sedana göre daha tepkili ve hızlı bir orana sahip olan direksiyon iki gövde tipi arasındaki en büyük farklardan biri. Ayrıca otomobili kullanırken neden bu kadar hızlı bir oran kullanıldığı konusunda sürücüsünü şaşırtan bir yapıda.

Fren dozajına alışmak lazım zira negatif tork oluşturan elektrik motorunun yaptığı ilk yavaşlama hareketi yetersizlik hissi oluşturabiliyor. ESP ise biraz geç uyanıyor. Sert manevralarda arkadan kopmaya direksiyonla müdahale etmediğiniz takdirde araç sizi yalnız bırakıyor ki bu normal bir kullanıcıyı paniğe sürükleyebilir.

Yalıtım açısından lastikten bolca gürültü alan Corolla’nın diğer alanlarda sınıfından eksiği yok denebilir. 1.5 kWh civarındaki minik bataryanın aktif olduğu yerlerde dış ortam sesi de yüksek fakat bu oldukça normal. Kaldı ki hibrit sistem normalde sadece 2 km menzil sunsa da akıllı kullanım ile aracı zorlayacak dur/kalk, düşük hız trafik koşulları gibi senaryolarda Corolla sizi 4 litre civarında tüketimlerle ödüllendiriyor. Keza performanslı sürüşlerde bir yandan bataryaları dolduran araç, bunun üzerine sakinlediğinizde çok çıkabilecek tüketimi yeniden aşağıya çekiyor.

Donanım konusuna gelirsek test ettiğimiz paket olan Hybrid Passion X-Pack’te yaya algılama özellikli acil durum freni, şerit takip asistanı, otomatik uzun far asistanı, adaptif hız sabitleyici, kör nokta uyarısı, park asistanı, e-call, 7 hava yastığı, çift bölgeli otomatik klima, 8” multimedya ekranı, dijital gösterge paneli, anahtarsız giriş ve çalıştırma, deri döşeme, kablosuz şarj gibi sağlam özellikler yer alıyor. Toyota da diğer Japonlar gibi donanım konusunda eli açık bir marka ve Corolla HB de bundan gayet iyi yararlanıyor.

352.900 TL’ye satılan bu paket Corolla’nın en üst paketi konumunda. Daha uygun fiytalı bir Corolla HB Hybrid alayım istiyorsanız minimum 305.000 TL’yi gözden çıkarmanız gerek. Bu arada otomobilin içten yanmalı motoru 1.8 litre hacminde olabilir ama Corolla yerli üretim bir hibrit olduğu için ÖTV avantajına sahip ve 1.6 lt’llik otomobillerin vergi diliminden (kullandığımız versiyon %80 ÖTV, diğerleri %50) yararlanıyor.

Genel olarak Toyota Corolla HB’i beğendiğimi söylemeliyim. Segmente göre biraz ufak arka kısım ve bagaj dışında bir eksiği yok. Donanımlar olsun, çok yönlülük olsun başarılı bir paket olan Corolla HB ekonomikliğin giderek önem kazandığı bu dönemde hibritiyle de öne çıkıyor.