SEAT Ibiza 1.0 TSI DSG FR

Güzel kırmızı renkli kapıyı açmaya yeltenmeden önce camdan bir bakış atınca aklıma ilk gelen şey şu oldu: SEAT, yapabileceği çok şey olmasına rağmen biraz muhafazakâr mı davranmış? Normal Ibiza’nın kabini zaten hoşuma giden bir yer. 8” boyutlu ekran, köşeli ve şık tasarlanan vites konsolu, güzel görünen direksiyon ve orta konsol ile kapı kolu çevresinde kullanılan farklı malzeme zaten süperminiyi hoş yapıyordu. Ancak FR’ın ekstraları bence son derece az: Sadece direksiyon üzerinde kırmızı dikişler ve farklı desenli koltuklar. Neyse, peşin hükümlü olmamak lazım deyip detaylara inelim.

Kapı paneli son derece ucuz görünüyor, insan bu bölgede spor pakete özel suni deri gibi bir malzeme beklemiyor değil. Belki de bir önceki nesil Polo Blue GT kullandığım için bu istek bana özgüdür. Devam ediyorum ve güzel görünen koltuğa yerleşiyorum. Sürüş pozisyonu ve ayar imkânları hiç fena değil. Şık duran direksiyonu tuttuğum anda burada da iyi deriden vazgeçildiğini görüp bir kez daha kendi aracımı özlüyorum. Olsun, bu parçayı sadece malzemesi ile yargılayacak değilim – sürüş kısmında ne dediğimi anlayacaksınız. Test aracımızda orta konsol parlak siyahla kaplanmış; burada yanılmıyorsam kişiselleştirme imkânınız var. Bu ton sportifliği desteklese de kabine buradan daha iyi canlılık ekleyecek bir yer düşünemiyorum.

İçeride B segmenti için yeterince ferah bir hacim var. Konsolu domine eden 8” boyutlu, Apple CarPlay uyumlu bilgi eğlence sistemi piyasadaki favorilerimden. Grafikler ve animasyonlar gerçekten çok hoş ve VW Grubu’nda üst model araçlarla paylaşılıyor. Sistemin kullanımı da son derece kolay olduğu için sürüşte dikkatiniz de dağılmıyor. Buna karşın ses sistemi bence çok zayıf. Opsiyonlardan bu kusuru kapatmanızın mümkün olduğunu hatırlatarak vites konsoluna ineyim.

Her SEAT test aracında yaptığım gibi vitesin hemen soluna yerleştirilen Start Stop düğmesini bulmadan anahtarı direksiyon kutusunun sağına sürten birileri var mı diye kontrol ediyorum. Evet, Ibiza FR’da da kafalar karışmış. Neyse, güzel düğmenin biraz aşağısında motor ve gaz tepkilerini değiştiren “Mode” adlı sürüş modu düğmesi bu bölgede en çok mesai harcadığım yerlerden birisi oldu. Onu da bir sonraki başlığımıza bırakarak saklama alanlarına ve arkada oturan yolcuların durumuna değinelim.

Kapı panellerindeki cepler 1 veya 1.5 litreye kadar su şişeleri depolayabiliyor. Yükseklik ayarı olmayan kol dayama altındaki göz günlük hayatta cüzdan, telefon, kartlık gibi eşyalara ev sahipliği yapma konusunda sıkıntı çekmiyor. Orta konsolda vites önünde USB girişlerinin de bulunduğu bir de cep var. Torpido gözü yeterince derin ve sürekli kullanmadığınız ancak işinize yarayabilecek eşyalar için güzel bir bölme. 2564 mm’lik aks mesafesi sınıfının standartlarını karşılıyor. Bu sayede 1.71 metrelik boyumla ben oldukça rahattım. Şaft tüneli üçüncü koltuktan çaldığı için arkada genellikle 2 yetişkin veya 3 çocuk taşımanızı öneririm. Orta boy ve üzeri insanlardan iki tanesi diz ve baş mesafesinde çok sıkıntı çekmeden burada oturabilir. Son olarak bagaj hacmine baktığımızda SEAT’ın 355 litre ile Opel Astra’dan sadece 5 litre kadar küçük olduğunu görüyoruz. Derinlik ve form sayesinde burada 3 tane orta boyutlu bavula kadar taşımanız mümkün.

SEAT’ın kabini çok güzel bir temele sahip olsa da gerek malzemeler, gerek FR paketinin izlerinin eksikliği aslında sportif Ibiza’nın en büyük eksikliklerinden. Eğer çok daha iyi malzemeler istiyorsanız Polo’ya bakabilirsiniz ancak trim seslerinin aşırı olmaması (tabii ki varlar; özellikle konsolun köşelerinde) Ibiza FR’ı da yaşanılır kılıyor. Ana rakip olarak saydığım tüm modellerin iç mekânları Ibiza’dan daha kaliteli hissettiriyordu ancak konu tasarım olunca favorilerimden birisi de SEAT modelidir.